Μετά τον Ευαγγελισμό της Παρθένου Μαρίας από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και ενώ πλησίαζε ο καιρός να τελειώσουν οι εννιά μήνες από την υπερφυσική σύλληψη του Χριστού στην παρθενική της μητέρας, ο Καίσαρ Αύγουστος διέταξε την απογραφή του πληθυσμού του ρωμαϊκού κράτους.

Τότε ο Ιωσήφ μαζί με το Θεοτόκο, ξεκίνησαν για τη Βηθλεέμ, για να απογραφούν εκεί.

Έτσι ξεκίνησαν από την Ναζαρέτ και ύστερα από κοπιαστικό ταξίδι έφτασαν στη Βηθλεέμ, όπου επειδή είχε συγκεντρωθεί πλήθος κόσμου δεν καταφέρνει να βρει κατάλυμα, παρά μόνο ένα φτωχό σπήλαιο.

Εκεί η Θεοτόκος γέννησε τον Κύριο Ιησού Χριστό και σπαργάνωσε σαν βρέφος τον Κτίστη των απάντων. Έπειτα Τον έβαλε επάνω στη φάτνη των αλόγων ζώων, διότι «ἔμελλε νὰ ἐλευθέρωση ἡμᾶς ἀπὸ τὴν ἀλογίαν», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Από τότε, όλοι οι πιστοί χριστιανοί με χαρά ψάλλουν τον ύμνο των αγγέλων εκείνης της νύκτας: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Δόξα δηλαδή, ας είναι στο Θεό, που βρίσκεται στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στη γη ολόκληρη, που είναι ταραγμένη από την αμαρτία της βασιλείας η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός έδειξε την αγάπη Του στους ανθρώπους με την ενανθρώπηση του Υιού Του.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι η εορτή των Χριστουγέννων καθιερώθηκε για πρώτη φορά την 25η Δεκεμβρίου του 397 μ.Χ., επί πατριαρχείας Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Κατ' άλλους ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιουβενάλιος, χώρισε τις δύο εορτές των Φώτων και των Χριστουγέννων, οι παλιότερα γίνονταν την ίδια μέρα, δηλαδή την 6η Ιανουαρίου.

Ἀπολυτίκιον:

Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· Εν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ τὸ προσκυνεῖν γνώτῆς γνώ, τὸ προσκυνεῖν γνώτῆς γνώ, τὸν προσκυνεῖν, γνών τῆς γνώσεως. νατολήν, Κύριε δόξα σοι.